Muloqot – hayotga nisbatan turlicha qarashlarga ega odamlar ishtirok etuvchi murakkab jarayon. Ba’zida tushunmovchilikdan qochish qiyinlik qiladi, vaqti-vaqti bilan o‘zimiz istamagan suhbatga kirishga majbur bo‘lamiz.

Ammo, ba’zi narsalar haqida har qanday holatda ham, hatto o‘jarlik bilan so‘rashganida ham gapirmaslik kerak.

• Bolalar haqida onasi bilan gaplashmang. Ba’zida onalar maslahat so‘raydi, ammo bu shunchalik nozik mavzuki, yaxshi maslahat berishdan ko‘ra, xato qilib qo‘yish yoki xafa qilish oson. Iloji boricha, aniq fikr bering yoki bu vaziyatda nima qilishni bilmasligingizni ayting.

• Tanishingiz bo‘lgan yurist, shifokor yoki psixologdan maslahat so‘ramang. Ishoning, ular bunga doim duch kelishadi va o‘z kasblarini ma’lum qilishdan qo‘rqishadi. Chunki, ulardan konsultatsiya qilishni, kitobini o‘qishni yoki sudga hujjat tayyorlashni so‘rashadi. Hech kim tekinga xizmat qilgisi kelmaydi.

• Avvalgi munosabatlaringizning tafsilotlarini bo‘lishmang. Kimdir so‘rasa, matematik xolislik bilan gapirishga harakat qiling: qancha vaqt davom etganini va qandaydir sabab bilan ora ochilganini ayting, xolos.

• Boshqa bir odamni o‘zingiz yoqtirgan filmni ko‘rishga, sevimli qo‘shig‘ingizni eshitishga majbur qilmang. Maslahat va axborotni haqiqat sifatida emas, o‘z fikringiz sifatida bering.

• Suhbatni tanqiddan boshlamang. Har bir odam o‘z g‘oyasi yoki loyihasi haqida gap ketganda, tanqiddan qo‘rqadi. Avval obyektning hamma yaxshi jihatlarini ayting, keyin esa hissiyotlarsiz, nima zarurligi va nimani yaxshilasa ma’qulligini ajratib ko‘rsating.